කවි කතාව

උල ලේන විලාපය

දිනකරයද ගිලගත් ගොම්මන් යාමේ
මුලු ලෝකය නින්දේ ගිලගත් මොහොතේ
මා විතරක් තුන්මන් හන්දිය මැද්දෙන්
නිවස බලා හනි හනිකට පිය මැන්නේ

පාලම ලඟ තුන්මන් හන්දිය පසුවු
කැලෑ රොදකි මා නිවසට දෙපසින් වූ
බියකරු විලාපයකින් මා ගත ගැහුණූ
උල ලේනෙකි මා හට අනතුරු ඇඟවූ

මුලු ගෙපැලම අඳුරේ ගිලගෙන තිබුණී
මිදුලෙහි තැනින් තැන මිනිසුන් ඇස ගැටුණී
නිවසෙහි සිටියේ වියපත් මෑණියො පමණී
නිසල බියක් ගිනි දැල් මෙන් පැන නැගුණී

ඉතිරිය පසුවට . .

ඉදිරියට දිගහැරෙන උල ලේන විලාපය

නොඉවසිල්ල වැඩි විය මා හදවතට
දිවුවේ ඉදිරි කටු පඳුරුත් දැක දැකම
මවට කුමක් වී දැයි හද ගැහි ගැහිම
පය පැටලී ඇද වැටුනේ මිදුල මැද

පෝරණුවේ උඩ තිබු චිමිණිය වැටිලා
කටින් ගිය ලෙයින් මල් හැට්ටය පෙඟිලා
ගෙබිම මැදම වැටී මළ මා මව් දැකලා
නිලOකාර වී නෙත මා ඇද වැටුනා

වෙනදාටද වැඩියෙන් ගොම්මන අඳුරුයි
ඈතින් පේන කැලෑ රොදද අද නිසලයි
පාලම යටින් ගලනා නිල් දියද බොරයි
හමනා සුළ0 මුහුණත වෙනතකට බරයි

දිග හැරුමක අවසානය

දොරකඩ ලඟ ඇති බOකුව හිස් වීලා
අදටද වේය තුන්මාසය පසු වීලා
කාලය නොයන්නේ ඇයි මා අත හැරලා
ඊයේ වැනිය මව මා තනිකර දාලා

බිO කරුවල පසු වී රැය පැමිණෙනවා
කණ මැදිරින් මකුලු දැලේ දඟලනවා
පළඟැටියන් මොර දී දැල්ලට එනවා
අනෝරාවෙ මග මැඬියන් පවසනවා

වOගුව ලඟින් පෙනෙනා පාලම දෙසට
මිදුලට බැස්ස විට නෙත දිව යයි සැනෙන
මවු මළ පුවත සැල කල උල ලේන් හඬ
හොල්මන් කරයි මා සිත තුළ නිරතුරුව...

නිමි.